به نام خدای گرداننده دل ودنیا

بر این گونه بگذشت سالی تمام...

خداوند اراده کرده است که نوروز رستاخیز مکرر طبیعت و آغازی دوباره باشد؛ تا انسان هوشیار بفهمد که هر که با بهار زنده نشود مرده همیشگی است و هرکه با بهار به بالا نگراید همیشه در پستی و فرومایگی بماند .امید می رود همانگونه که سال 95 سال تثبیت دانشگاه سید جمال الدین اسدآبادی بود، سال پیش رو سال بالندگی و بهروزی برای خانواده دانشگاهی این دانشگاه نوپا باشد.

 نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی

که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی

وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است

حیف باشد که ز کار همه غافل باشی

نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف

گر شب و روز در این قصه مشکل باشی

گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست

رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد

صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی